Pages - Menu

poniedziałek, 13 czerwca 2011

A jaki jest Twój klejnot?

Jestem... wróciłam. W sumie, tylko na chwilę, ale to i tak cieszy. Co prawda, nie ogarnęłam jeszcze wszystkich tych wielkich spraw i małych tęsknot, które się do mnie ostatnio wkradły, ale usilnie staram się zaglądać na Wasze blogi. Póki co, zamieszczam recenzję, która wystarczająco długo czekała na swoją publikację.


***
Wydawnictwo: MG
Rok wydania: 2011
Liczba stron: 295

Jeszcze do niedawna o Marii Rodziewiczównie potrafiłam powiedzieć zaledwie jedno zdanie, brzmiące mniej więcej tak: jest to ulubiona pisarka mojej mamy. No dobra, potrafiłam też wymienić kilka tytułów jej książek, które gdzieś tam podejrzałam u mamy, ale... to wszystko. Tak naprawdę... całkiem  świadomie odmawiałam sobie przeczytania czegokolwiek, co napisała Rodziewiczówna. Ogromną rolę w tym wszystkim odgrywał niewątpliwie język pisarki - dziś archaiczny i... mogący przysporzyć pewne trudności w czytaniu.

Kiedy jednak w ofercie wydawnictwa MG dostrzegłam wznowienie jednej z jej książek, która nomen omen zaciekawiła mnie swym opisem, pomyślałam sobie - a co mi tam, spróbuję i... przeczytam. 


Klejnot to niezwykła opowieść o szlacheckiej dumie, honorze i miłości do ziemi - rodzinnych majątków na Kresach Wschodnich, których utrzymanie wymaga nie tyle zaangażowania, co... ofiarnego wręcz poświęcenia. Kierowanie przedsiębiorstwem, jakim jest majątek ziemski, samo w sobie do łatwych zadań nie należy, ale jak dodamy do tego ciągły brak pieniędzy, liczne kredyty do spłacenia, niesprzyjającą pogodę oraz chciwość i złodziejstwo tych, którzy mają służyć ziemi i jej właścicielowi - to otrzymujemy naprawdę ciężki kawał codzienności, której trzeba podołać. 


W tej wielowątkowej opowieści, w której bezradność przeplata się z bezwzględnością, a egoizm z wiarą w człowieka, wyróżnić można 3 silne i pewne siebie kobiety: Barbarę - pannę samodzielnie zarządzającą zadłużonym majątkiem, Ninę - nowoczesną młodą dziewczynę, świadomą swej wartości, która uparcie dąży do wyznaczonego celu oraz babę - starą, ale niezwykle mądrą kobietę, kontrolującą cały chłopski ród. W każdej z nich odnajdziemy cząstkę samej Rodziewiczówny, która po śmierci ojca przejęła kontrolę nad zadłużonym majątkiem. To z kolei, potwierdza przekonanie, iż jest to najbardziej osobista jej książka. 


No, a co z tym nieszczęsnym językiem? Powiem tak, początkowo faktycznie ciężko było mi się odnaleźć i zrozumieć poszczególne kwestie, ale im dalej brnęłam w tę historię, im lepiej poznawałam jej bohaterów, tym prostszy stawał się dla mnie język. A Rodziewiczówna coraz bliższa.


Polecam!


9 komentarzy:

  1. Już kilka razy obiła mi się o oczy okładka tej książki, ciągnie mnie do niej strasznie, tylko z kolei treść trochę mnie odstrasza... i jestem w kropce :)

    OdpowiedzUsuń
  2. U mnie książka czeka na swoją kolej :-)

    OdpowiedzUsuń
  3. Skoro tak zachwalasz, to chętnie poznam Radziewiczówną:)).
    Pozdrawiam!!

    OdpowiedzUsuń
  4. No proszę... będę musiała się przełamać i jednak spróbować Rodziewiczówny - po takiej recenzji nie mam wyboru!

    Pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
  5. Nie czytam tego typu książek, jednak z ciekawości może się przełamie i sięgnę po Rodziewiczównę.

    OdpowiedzUsuń
  6. Ciekawa recenzja. Chyba nie ma co czekać tylko brać się do lektury:)

    OdpowiedzUsuń
  7. Mam na nią wielką ochotę, zwłaszcza, że recenzje zbiera pozytywne :) No i do tego piękna okładka ;)
    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  8. Nie pozostaje mi chyba nic innego, jak życzyć Wam przyjemnej lektury ;-)

    OdpowiedzUsuń
  9. Znając mnie, nie miałabym cierpliwości do "przebijania" się przez sferę językową tej książki :P

    OdpowiedzUsuń