Pages - Menu

czwartek, 26 maja 2011

Ogniste "szpony" Zafona

Wydawnictwo: Muza SA
Rok wydania: 2011
Liczba stron: 287

Powiedzmy sobie szczerze - uwielbiam Zafona! Uwielbiam wszystko, co wychodzi spod jego pióra. Myślę, że nawet gdyby poświęcił się pisaniu bajek dla dzieci - zapewne znałabym je wszystkie na pamięć. 

Pałac Północy jest trzecią książką Zafona, skierowaną przede wszystkim do młodzieży. Mimo to, nawet taki "wiekowiec" jak ja, idealnie potrafi się w niej odnaleźć. A właściwie to... zatracić - tak, to jest właściwe określenie. Mówiąc prościej, od tej książki, tak zwyczajnie, nie można się oderwać. Jedyne, co można w takiej sytuacji zrobić, to... pochłonąć ją tak na "raz - dwa". Tak, aby uwolnić swe myśli od ciągłego powrotu do wydarzeń i bohaterów Pałacu Północy. Ja tak zrobiłam...

Tym razem Zafon zabiera nas do Indii, a dokładniej do Kalkuty - Czarnego Miasta, gdzie poznajemy grupkę młodych przyjaciół - wychowanków sierocińca St.Patrick's.  Ben, Ian, Roshan, Siraj, Michael, Seth i Isobel, bo o nich mowa, założyli swego czasu stowarzyszenie o nazwie Chowbar Society, które miało im pomóc wypełnić pustkę - zjednoczyć, jak prawdziwą rodzinę, której żadne z nich nigdy nie posiadało. Ich siedzibą by tytułowy Pałac Północy, czyli... opuszczona i zdewastowana rudera, do której już nikt, poza nimi, nie zaglądał. Tuż przed ostatnim spotkaniem stowarzyszenia, a jednocześnie przed opuszczeniem murów sierocińca, przyjaciele zabierają do swojej kryjówki nowo poznaną dziewczynę - Sheere, która chce do nich dołączyć. Zgodnie z ich zasadą, aby mogła to zrobić, musi najpierw jakoś się wkupić. Oczywiście, nie chodzi tutaj o pieniądze, a o historię, którą musi opowiedzieć. Dziewczyna postanawia podzielić się z zebranymi historią swojej rodziny, a dokładniej - historią ojca, którego nigdy nie poznała, a także domu, w którym nigdy nie zamieszkała, chociaż dokładnie znała każdy jego kąt. 

Historia opowiedziana przez Sheere była tak niezwykła i intrygująca zarazem, że członkowie Chowbar Society postanowili pomóc jej odnaleźć to, czego szuka. I choć wówczas nie byli świadomi, w co tak naprawdę się pakują, to w niedługim czasie - za sprawą płonącego pociągu widmo, pełnego krzyczących dzieci; ruin spalonego dworca oraz ognistej zjawy, przepełnionej żądzą zemsty - przekonają się jak tajemnicza i niebezpieczna będzie ich przygoda. Bez z kolei, uświadomi sobie, nam zresztą też - jak w ciągu jednej chwili można zyskać coś bardzo cennego, a potem... to stracić.

Zafonowi po raz kolejny udało się stworzyć opowieść pełną magii i zagadek, nieustannych pytań i tajemnic. Tej historii nie sposób odłożyć - na bok, na później. Czytelnik nieustannie krąży wokół Bena i jego przyjaciół, zastanawiając się, co jest kłamstwem, a co prawdą. 

Coś wspaniałego! - POLECAM!

13 komentarzy:

  1. Wczoraj się zaopatrzyłam i za niedługo będę się mogła podzielić wrażeniami :)
    Jak ja uwielbiam serię okładek do tych książek... :D

    OdpowiedzUsuń
  2. Nie wiem, wszyscy chwalą tego autora, a ja jakoś nie mogę się zmusić, żeby coś jego przeczytać. Może teraz to się zmieni :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Już od dawna ostrzę sobie zęby na tę książkę! Twoja recenzja coraz bardziej utwierdza mnie z zamiarze przeczytania tej pozycji Zafona!

    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  4. Isabelle - jestem pewna, że "Pałac Północy" bardzo Ci się spodoba ;-) A okładki - fakt, zachwycają ;-)

    Alannada, Isadora - przeczytajcie koniecznie ;-)!

    OdpowiedzUsuń
  5. Przyznam się szczerze, że nie czytałam nigdy jego dzieł. Na półce lezy ,,Gra anioła'' i jakoś nie mogę sie skusić. Zobaczę jeszcze czy sięgnę po ,,Pałac Północy''.

    OdpowiedzUsuń
  6. uwielbiam! ;D i mam to samo co Ty, nie ważne co by pisał jak i tak bym to czytała :)

    OdpowiedzUsuń
  7. tyle już słyszałam zachwytów nad tym autorem, tak długo mam go w planach a jeszcze nie udało mi się nic przeczytać niestety

    OdpowiedzUsuń
  8. 'cien wiatru' baaaaaaaaaardzo lubie. 'gra aniola' lezy na polce i czeka na swoja kolej (i cos czuje, ze wezme sie za nia jak tylko skoncze aktualnie czytane 'biale zeby'). a po przeczytaniu Twojej recenzji zaczynam sie rozgladac za 'palacem polnocy' :) pozdrawiam cieplo :)

    OdpowiedzUsuń
  9. cyrysia, Magda - dziewczyny, musicie koniecznie to nadrobić i sięgnąć po Zafona! ;-)

    domolubna - oj rozglądaj się, rozglądaj, bo naprawdę WARTO!

    OdpowiedzUsuń
  10. Pierw muszę przeczytać dwa pierwsze tomy ;)

    OdpowiedzUsuń
  11. Kupiłam w zeszłym tygodniu i teraz musze czym prędzej ją przeczytać!
    Pierwszy raz mam taką zaległość w sprawie Zafona;(

    OdpowiedzUsuń
  12. Muszę, muszę, muszę przeczytać! :D

    OdpowiedzUsuń
  13. wciąż mam mieszane uczucia co do Zafóna, ale chcę przeczytać, żeby w końcu wyrobić sobie zdanie :)

    OdpowiedzUsuń